Kontrola nad pęcherzem moczowym to jedno z zadań rozwojowych, które napotyka na swojej drodze dziecko. W warunkach prawidłowych kontrola oddawania moczu w dzień osiągana jest w wieku 2-4 lat, a oddawania moczu w nocy do ukończenia 5 roku życia. Trudności w nabyciu tej umiejętności mają negatywny wpływ na wszystkie sfery życia dziecka a także jego rodziny, tym silniejszy, im dłużej moczenie u dziecka trwa. Z tego powodu nie można traktować bezwiednego moczenia się jako dolegliwości przemijającej, a podejmowane leczenie należy traktować również jako środek do utrzymania dobrej kondycji psychicznej dziecka.

Problemy dziecka.

W przeprowadzonych wśród dzieci badaniach zmoczenie się w szkole znalazło się na III miejscu na liście najbardziej dramatycznych wydarzeń w życiu. Mimowolne oddawanie moczu, powoduje ograniczenie kontaktów społecznych, zarówno szkolnych jak i rodzinnych, a co za tym idzie frustrację, przygnębienie, zaniżoną samoocenę. Dzieci żyją w ciągłym lęku przed odkryciem ich „tajemnicy”, co powoduje trudności z koncentracją, pogorszenie wyników w nauce, zmienność nastrojów, zaburzenia zachowania. Z powodu obawy przed zmoczeniem i wstydu z tym związanego nie wyjeżdżają na obozy, kolonie, nie nocują u kolegów, a to spowalnia naturalny proces osiągania przez dziecko samodzielności.

Problemy rodziny.

Z powodu utartych społecznych przekonań o problemach wewnątrzrodzinnych jako głównej przyczynie moczenia nocnego, rodzice dziecka często podświadomie bagatelizują problem. Nie szukają pomocy ponieważ uważają, że będą odebrani jako nie potrafiący spełnić swojej roli wychowawczej, obwiniają siebie opóźniając w ten sposób diagnozę i leczenie. Zmęczeni sytuacją czują żal do dzieci, porównują je do rodzeństwa wprowadzając dodatkowe napięcia w rodzinie. Badania wskazują na obniżoną jakość życia matek dzieci moczących się w nocy i zwiększoną częstość występowania epizodów depresji w tej grupie.

Koszty.

Mimowolne oddawanie moczu jest problemem kosztownym. Pieluchy, pranie, ciągła wymiana materacy, pościeli, bielizny obciążają finanse rodziny. Dodatkowo nakład pracy włożony w sprzątanie oraz ciągłe niewyspanie rodziców i dziecka burzą domowy ład.

Jak pomóc?

Pierwsza i najważniejsza zasada to przede wszystkim pamiętać, że moczenie nie jest winą dziecka, dlatego nie należy go z tego powodu karać, wyśmiewać i poniżać. Dziecko wymaga konsultacji lekarskiej oraz uświadomienia istotny problemu, pokazania, że nie jest z nim samo. Głównym zadaniem rodziców jest bezwarunkowe okazywanie miłości, wsparcia, dowartościowywanie, motywowanie (kalendarzyk nocy suchych i mokrych, system nagród), przedstawienie sposobów rozwiązania problemu (bajki terapeutyczne), pokazanie celu i wspólne do niego dążenie. Rodzic jako przyjaciel i drogowskaz jest kluczem do sukcesu terapeutycznego i szczęścia dziecka.